نجار پیری خود را برای بازنشسته شدن آماده می کرد. یک روز او با صاحبکار خود

موضوع را درمیان گذاشت.

پس از روزهای طولانی و کار کردن و زحمت کشیدن ، حالا او به استراحت نیاز داشت

و برای پیدا کردن زمان این استراحت میخواست تا او را از کار بازنشسته کنند.

صاحب کار او بسیار ناراحت شد و سعی کرد او را منصرف کند ، اما نجار بر حرفش و

تصمیمی که گرفته بود پافشاری کرد.

 

به گزارش برنا، تخت سلیمان یا شهر گنجک (شیز) در 45 کیلومتری شمال شرقی

شهرستان تکاب در دره سرسبز در بلندی 3000 متری، سرشار از جاذبه‌های کم نظیر

طبیعی- تاریخی واقع شده و قله 3200 متری بلقیس هم در آنجا قرار دارد.

ویرانه‌های بجا مانده از آتشکده آذرگُشنَسب؛آتشکده پادشاهان و جنگاوران در اطراف

دریاچه ای همیشه جوشان و زیبا با دریاچه‌ای به عمق حدود 120متر،

هفته گذشته در چنین روزی با فوت ناگهانی و غیر منتظره !!

والده همسر مهربانم روبرو شدم. اینکه می گویم غیره منتظره

بیشتر به این علت است که ، مرگ قطعی ترین و بدیهی ترین

رخدادی است که برای همه ابناء بشر حتمی است و در عین

حال باور نکردنی .

در اینجا از همه دوستانی که اظهار لطف کردند صمیمانه سپاس گذارم

و به رسم یادبود جاودانه ای از جاودانه های "جبران خلیل جبران" را بدین

منسبت تقدیم می کنم:

دیشب، پس از مدت ها ،به یکی از محلات قدیمی شهر سری زدم

به دور از اغراق ، کلی ذوق زده شدم .چیزهایی در باره زنده بودن

این محله شنیده بودم ولی خارج از تصورم این محله پویا و سرزنده

بود.

با اینکه ساعت 4 صبح به منزل رسیدم ولی پس از

کمی استراحت برای نوشتن حس خوبی داشتم

می خواستم از نشست با شکوه کاشانی های

مقیم تهران در همایش آفتاب مهربانی بگویم .جایی

که فرشتگان فوج فوج از آسمان فرو می آمدند و

دستان مهربان خود را بر سر دختران و پسران معلول

می کشیدند که سالهاست با معلولیت جسمی

دست و پنجه نرم می کنند .

می خواستم بنویسم در آن مراسم چه گذشت و

چه گذشت هایی صورت گرفت.

می خواستم دستان خدا را نشانتان دهم و ...

ولی خبر فوت خانم هاله سحابی ،همسر دوست

و برادر بزرگوارمان جناب آقای دکتر شامخی در مراسم

تشییع پدر بزرگوارش،اسوه آزادیخواهی و عشق به

اسلام و ایران عزیز، رشته افکارم را بهم ریخت و از

نوشتن در ماندم.

برای آن بزرگمرد پایداری و عزت و دخت گرامش آرزوی

همنشینی با اولیاء خدا و ارتزاق عند ربهم دارم.

هرچند شاید این شعر را خوانده یا بخشی از آن

را در ترانه "محمد اصفهانی "شنیده باشید.

دوباره با هم مرور کنیم .خالی از لطف نیست

ماجرا این است کم کم کمیت بالا گرفت
جای ارزشهای ما را عرضه ی کالا گرفت
احترام «یاعلی» در ذهن بازوها شکست
دست مردی خسته شد، پای ترازوها شکست
فرق مولای عدالت بار دیگر چاک خورد
خطبه های آتشین متروک ماند و خاک خورد
زیر بارانهای جاهل سقف تقوا نم کشید
سقفهای سخت، مانند مقوا نم کشید

دو هفته ای بود که بعلت بیماری سختی ،در بستر افتاده بودم.

نمی دانم چه مشکلی پیش آمده بود ، فقط روز به روز آب میرفتم

در این مدت بیش 10 کیلو وزن کم کرده بودم . در شرایط آن روز

کردستان ،پزشکی نبود که مراجعه کنم . تقاضای رسیدگی و

پزشک و دارو و درمان در آن شرایط تقاضای بجا و معقولی نبود.

اصلا رمق و توان برگشتن به کاشان را هم نداشتم....

در آن روزها و شب ها تنها همدم من رادیو سفید کوچک ترانزیستوری

بود که کنار بالینم به من امید می داد.

مادرم فقط یک چشم داشت . من از او متنفر بودم، چون همیشه

مایه خجالت من بود . او برای امرار معاش خانواده برای معلم ها

و بچه مدرسه ای ها غذا می پخت .یک روز آمده بود مدرسه که به

خدای خوبیو خدای بدی بر بالای کوه همدیگر را ملاقات کردند.

خدای خوبی گفت:" روزت به خیر برادر."

خدای بدی پاسخی نداد.

خدای خوبی گفت:"امروز سر حال نیستی."

خدای بدی گفت:" درست است ،زیرا این روزها مرا با تو اشتباه

می گیرند،مرا به نام تو می خوانند و با من چنان رفتار می کنند

که گویی من توام و این مرا خوش نمی آید."

خدای خوبی گفت:" اما مرا نیز با تو اشتباه می گیرند و مرا

نیز به نام تو می خوانند."

خدای بدی راه خویش را گرفت و رفت ، در حالی که به بلاهت

انسان لعنت می فرستاد.

                                           (جبران خلیل جبران)

دیروز یکی از دوستان که عازم مکه بود برای خداحافظی به دیدنم آمد

در مدت کوتاهی که با او گفتگو می کردم  به یاد عمره 3سال پیش

خودم بودم. سفر خوبی بود ، بسیار خوب ...

نگاهم و برداشتم از مناسک گویا کمی متفاوت بود با آنچه که عموما

از این سفر برداشت می کنند.از این رو بود که آن روزها برای هر کس

از مدینه و مکه می گفتم ، متعجب می شد و کمی ذوق زده.

افسوس که هیچ تلاشی برای ثبت خاطرات و برداشت های آن سفر

نکردم ، نه تلاش مکتوبی در دفترچه خاطرات ، نه در صفحات وبلاگ که

آن روزها مشغله شهرداری این امکان را از من گرفته بود.

از اینکه آن حس متفاوت را ثبت و ضبط نکردم پشیمان ام، و اگر پشیمانی

شاخ می داشت حتما روی سرم سبز شده بود.

پس از گذشت 3سال هنوز بعضی وقتها قلقلک می شوم ، قلم و کاغذ

دست می گیرم ولی حد اقل به 2 دلیل موفق نمی شوم.

1- با فضا و حس آن روزها فاصله گرفته ام و خوف آن را دارم نتوانم

حق مطلب را ادا کنم .

2- اساسا برداشت من قابل تعمیم دادن نیست . متفاوت گفتن و متفاوت

  شنیدن با آنچه در ذهن ما جا خوش کرده جرات می خواهد .! حالا من

هیچ ،! مگر برای شما جراتی باقی مانده؟!!

اگر خداوند توفیقی دهد در آینده تلاش خواهم کرد ( البته با حفظ قاعده

خود سانسوری) اگر مطلب قابلی تنظیم شد ،خدمتتان عرضه کنم ، در

غیر اینصورت می ماند برای سفری دیگر ، اگر امکان پذیر شود.

غروب یکی از روزهای بارانی زمستان سال 1348وقتی فقط

دو روز بود که به علت آنفولانزای شدید به کلاس دوم دبستان

گلشن حاضر نشدم            

                                                         (برای ادامه مطلب روی عنوان کلیک کنید)

از قول مرحوم دکتر شریعتی نقل شده که میگوید:
 

یکی از دوستان خوب ام  پیامی را برایم فرستاده ، حیف ام آمد

به تنهایی از آن استفاده کنم .خواستم در این لحظات خوب با هم

باشیم.            برای دیدن این پیام به ادامه مطلب مراجعه کنید 

در اينجا پشت هيچ چراغ قرمزي ، دختر يا پسر بچه اي به تو آدامس

نمي فروشد.با اصرار از تو نمي خواهد آخرين دسته گل ميخك اش

رابه نصف قيمت بخري!!

در کتب ادب عرب آمده است که پس از انقراض ساسانیان، بزرگمهر

به طبرستان رفت .

از او پرسیدند که موجب انقراض ساسانیان چه بود ؟ پاسخ داد

کوک کن ساعت خویش

اعتباری به خروس سحری نیست دگر

دیر خوابیده ، و برخاستنش دشوار است

                           (برای ادامه مطلب روی عنوان کلیک کنید)

امسال برای عیدی دادن به بستگان و اطرافیان ، علی رغم گرانی کتاب

برایشان کتاب تهیه کردم.انتخاب تعدادزیادی کتاب در سطوح مختلف و