در اسفند سال 46 دانشجویان تاریخ به عنوان سفر علمی به عراق رفتند

و من نیز ابتدا عازم بودم اما در آخرین لحظات ناگهان قسمت نشد.

چون نوروز را در سفر بودند و آنجا جشن می گرفتند این نوشته را به

در خواست همکارات گرامی بر سر راه نوشتم تا در آن اجتماع بخوانند.

و اینک به یاد آن حادثه سخن تازه از نوروز گفتن دشوار است.

یک گل بهار نیست.

صد گل بهار نیست.

حتی هزار باغ پر از گل بهار نیست.

وقتی:

برداشتهای سفر به استانبول را تمام کرده بودم و قصد بر گشت به آن

را نداشتم .در حال مطالعه در باره گستره زبان فارسی بودم نا خوداگاه

تنگ غروب بود ،ابراهیم لباس هایش را عوض کرد.با احتساب ساعتهای

اضافه ای که دیروز و امروز کار کرده بود 36هزار تومان دستمزدش را

20 سال بيشتر نداشت ، ميگفت : وضع مان خيلي خوب بود ، تعدادي

گاو و گوسفند داشتيم و مقداري زمين كشاورزي ،6سال پيش بعد از

روح من ،براي من رفيقي است كه مرا،هنگام روزهاي سخت و سنگين

دلداري مي دهد ،و هنگام فزوني يافتن غم هاي زندگي تسكين مي بخشد

                                       (براي ادامه مطلب روي عنوان كليك كنيد)

آقاي melih gokcerشهردار انكارا به گفته خودش 14 سال است به

كرسي شهرداري آنكارا تكيه زده .علت محبوبيت و موفقيتش را توجه

از روزي كه در خدمت شما نوشتن در وبلاگ را شروع كردم ،غيبت به اين

طولاني نداشتم و اين را خلاف ادب در محضر شما خوبان ميدانم، ولي

من كه اساسا آدم خوش خيال و زود باوري هستم و چند روز پيش

هم يكي از اين خوش باوري هايم را برايتان نقل كردم . سرمست

 و خوشحال با خود مي گفتم ، اربابان رسانه ملي چقدر

ميلاد پر نور رسول مهر و مهرباني و فرستاده امانت و درستكاري برعزيزان مبارك و فرخنده باد.

در ميان اشعار شعراي پارسي گوي تورقي ميكردم به قصيده بلندي از اقبال لاهوري